| - Co byś zrobił, jakbyś miał jeszcze jedno życie?
- Nie brałbym tego gówna...
"SKAZANY NA BLUESA"
słowa: Ryszard Riedel
muzyka: Dżem
Jeśli go nie znałeś, to nie żałuj.
Jeśli go nie znałeś, to nie żałuj, o nie!
Bo przyjaciela straciłbyś,
Bo przyjaciela straciłbyś, jak ja!
Nie, ty go nie znałeś,
Lubiłeś tylko czasami posłuchać jak gra,
a czy pomyślałeś:
Skąd biorą się tacy jak on?
Był jednym z niewielu, skazanych na bluesa.
Ten wyrok dodawał mu sił.
Miał dom i rodzinę,
spokojnie mógł żyć.
Lecz często uciekał, by stanąć przed wami,
By znów nabrać sił.
Bo czasu miał mało, przeczuwał to.
Skazany na bluesa,
No ilu jest jeszcze takich jak on?
Skazany na bluesa,
No ilu jest jeszcze takich jak on?
Na film "Skazany na bluesa" składają się realne zdarzenia połączone ze sobą szczyptą magicznej iluzji. Postacie występujące w filmie są wzorowane na prawdziwych postaciach "z krwi i kości", które "żyły" z bohaterem w bardzo emocjonalnych i intymnych związkach. Wszystkie filmowe sceny w zasadzie miały miejsce w rzeczywistości, choć ograniczony czas narracji wymusił konieczność kompilacji i zmiany chronologii niektórych wydarzeń, tak aby materia filmu dała się lepiej udramatyzować w ramach filmowej opowieści.
"Skazany na bluesa" opowiada o dzieciństwie Riedla w górniczym Chorzowie, o jego pierwszych fascynacjach, dziecięcej przyjaźni, a także o początku wielkiego konfliktu z ojcem, który odcisnął się piętnem na życiu obu mężczyzn. "Skazany na bluesa" opowiada o młodych z małego miasteczka, którzy potrafili żyć marzeniami, o młodzieńczej miłości, rozpadzie przyjaźni, jak i zaskakującym zwrocie w stosunkach Ryśka z ojcem, kiedy to dwaj mężczyźni - najbliżsi, a zarazem najbardziej odlegli - zaczynają zbliżać się do siebie...
Film pokazuje też dramatyczne próby zerwania z nałogiem, opowiada o konfliktach w zespole, rozpadzie więzi między Riedlem i jego żoną, o cierpieniu jego dzieci. A także o heroicznej próbie zmiany swego życia.
Co wynika z tej opowieści? Właściwie tylko dwie rzeczy: że nie da się wygrać z przeznaczeniem i że marzenia nigdy się nie spełniają.
Znakomita muzyka i proste, przejmujące słowa piosenek śpiewanych przez Riedla, uwypuklają emocje bohatera i jego spojrzenie na świat.
Złoty klakier - "Skazany na bluesa" reżyseria Jan Kidawa - Błoński. Festiwalowa publiczność biła brawo 3 minuty 31 sekund! Żaden film nie zbliżył się do takiego wyniku.
Tomasz Kot, który wcielił się w postać legendarnego wokalisty zespołu "Dżem", Ryszarda Riedla, otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Gdyni za debiut w filmie fabularnym.
"Skazany na bluesa" został również nagrodzony za najlepsze kostiumy (Ewa Krauze).
Nagrody na XXX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:
- Nagroda Jury za najlepsze kostiumy dla Ewy Krauze
- Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za najlepszy debiut filmowy dla odtwórcy głównej roli Tomasza Kota
- Nagroda Złotego Klakiera przyznawana przez Radio Gdańsk dla najdłużej oklaskiwanego filmu
Ryszard Riedel, wokalista zespołu Dżem w latach 1976-94 - jest dzisiaj legendą.
W dziesięć lat po jego tragicznej śmierci, cmentarz w Tychach wciąż odwiedzają grupki fanów, na jego grobie zawsze leżą skromne wiązanki świeżych kwiatów i palą się świece...
Kiedy wraz ze współscenarzystą Przemkiem Angermanem zbieraliśmy materiały do scenariusza, poruszyło nas jedno. Wszyscy mówili o tym samym Ryśku, ale każdy opowiadał o innym człowieku. Jeden z jego przyjaciół skwitował to tak: "Powiedzą wam dużo, będą mówić to i owo, szczerze i do bólu, ale opowiedzą wam tylko o tej jasnej stronie, o tym co było widać, a Rysiek był jak księżyc i nikt nie powie wam o ukrytej stronie księżyca. Bo ludzi takich jak Rysiek, ludzi tak głęboko wewnętrznych i magicznych nikt nigdy dobrze nie zna".
(ITI) |
Dodaję do koszyka
